Życie w długotrwałym stresie spowodowanym piciem osoby bliskiej i nieodpowiedzialnością za rodzinę, nieskuteczność własnych działań nakierowanych na rozwiązanie problemu picia, brak wsparcia społecznego może rodzić poważne konsekwencje psychologiczne: zaburzenia nerwicowe, emocjonalne (huśtawki nastrojów, stany lękowe i depresyjne, napięcia i stan ciągłego pogotowia emocjonalnego), zagubienie, chaos poznawczy, brak poczucia sensu i celu, zakłócenie wzorców normy i zdrowia, nierealistyczne oczekiwania, pustkę duchową i brak nadziei.
Następuje wyraźnie odczuwane obniżenie jakości życia. Utrwaloną reakcję na przewlekłą i niszczącą sytuację życiową, wynikającą z picia osoby bliskiej, ograniczającą w sposób istotny swobodę wyboru postępowania, prowadzącą do pogorszenia własnego stanu i utrudniającą realistyczne i skuteczne rozwiązanie problemów osobistych i problemów rodziny jako całości nazywa się WSPÓŁUZALEŻNIENIEM.
Zjawisko to określane jest czasem pułapką. Osoba współuzależniona, koncentruje się na szukaniu sposobu na ograniczenie picia partnera, przez co nieświadomie przejmuje odpowiedzialność i kontrolę za jego funkcjonowanie, co w efekcie ułatwia pijącemu dalsze spożywanie alkoholu i utrwala problem alkoholowy w rodzinie.
źródło: J. Fudała „Rodzina z problemem alkoholowym”
#bezgranic #bezgranicII #stowarzyszenieotwartedrzwi #profilaktykauzależnień #niepełnosprawność #współuzaleznienie #konsekwencjaodpowiedzialności #uzależnienia
